Backpacken voor gevorderden

Daar zijn we dan aangekomen, de echt aller aller laatste dag dat we in het mooie Zuid-Oost Azië mogen doorbrengen en eigenlijk al de dag van de terugreis. Een mooi moment om terug te kijken naar alles wat we hebben beleefd (we worden op de studie niet voor niets doodgegooid met reflecteren).

Ons blog heette niet voor niets 'backpacken voor beginners'. We waren vier meiden die nauwelijks tot geen ervaring hadden met hostels, backpacks, Azië en eigenlijk ook niet met het reizen met elkaar. Misschien kenden we elkaar al wel 3 jaar, maar de langste periode die we met elkaar hebben moeten uithouden was een weekeind bij Pinkpop. Niet dat we hier een probleem in zagen, we moesten allemaal wachten op coschappen en wilden wel reizen, dus waarom niet. We begonnen pas te twijfelen toen iedereen ons ging vragen of het wel verstandig was om met vier te reizen, of dat niet veel was en wat we zouden doen als we ruzie zouden krijgen. Ik kan jullie vertellen dat we geen ruzie hebben gemaakt, niet met elkaar althans.

Gedurende de hele reis hebben we veel geleerd over het backpacken zelf maar ook over elkaar. In de reisomschrijving van het blog hebben we onszelf voorgesteld. Dorien was de manager van de groep die alles regelde, Elsa de vrolijke hippie, ik de reisleidster en Tessa konden we nog niet in één woord samenvatten. Een groot deel klopte redelijk. Dorien was inderdaad de regelaar, de onderhandelaar, degene die we vooruit stuurde als er stennis geschopt moest worden en niet te vergeten onze persoonlijke haar-invlechter. Ook heeft ze ongeveer twee weken nadat dat ik mijn fototoestel en nog een paar andere dingen kwijt was geraakt, mijn functie als penningmeester overgenomen.
Elsa heeft zich bewezen als onze hippie, met haar olifantenbroek met het kruis tot aan de grond, haar haren ingevlochten en henna op haar hand. Hoewel ze soms juist van enthousiasme uit elkaar lijkt te spatten is ze ook onze yoga goeroe die geniet van rust en massages (gelukkig nam ze ons daar vaak genoeg mee naar toe). Ze heeft zich naast de hippie ook ontpopt tot onze ongedierte bestrijder. Als Tessa, Dorien en ik op de bedden stonden omdat er weer een kakkerlak in de kamer rondliep konden we altijd vertrouwen op Elsa die dan weer met onze DEET-fles de kakkerlak naar zijn einde begeleide.
Tessa kunnen we nu omschrijven. Le panseur ofwel onze denker. Niet eens omdat ze stil was, maar vooral omdat Tessa op elke foto onbewust de denkerpose aannam. Tijdens eten of winkelen bleek ze het geweten ofwel de mama van de groep. Ik kan je verzekeren dat we een aantal kilo zwaarder zouden zijn geweest zonder haar. Een laatste ding waar we Tessa dankbaar voor mogen zijn is dat ze dagelijks haar agenda bijhield. Op deze manier konden we altijd in het verslag terugzien wat we nou weer gedaan hadden. Ze was dus onze denker, ons geweten en onze mama in deze reis.
Ik hoop dat ik me een beetje heb kunnen bewijzen als reisleidster. Vaak liep ik met de kaart voorop, soms teruggeroepen door Dorien als mijn richtingsgevoel een beetje off was, maar toch, het gaat om het idee.
In de bioscoop in Phnom Penh kwamen we er achter wat de sleutel tot ons succes was, de factor die ons heeft gebonden: we houden allemaal het meest van zoete popcorn en dat geeft een band.

Naast een indruk die we op elkaar achterlieten, deden we dat natuurlijk ook op onze omgeving. We hebben geleerd dat elke ontmoeting bij backpacken wordt bepaald door een paar vragen die telkens terug komen. Waar kom je vandaan, hoe lang ga je reizen, waar ga je nog naartoe. De vragen die onze identiteit het meest leken te bepalen waren 'waar kennen jullie elkaar van', 'hoe kunnen jullie nu zo lang vrij krijgen' en 'wat studeren jullie'. Het antwoord was dan natuurlijk altijd hetzelfde. We kennen elkaar van geneeskunde en we zijn klaar met onze bachelor en even wachten op onze master. Vanaf dat moment zijn we dan de vier vrouwelijke Nederlandse dokters, dat we het hele praktijk gedeelte nog moeten wordt voor het gemak vaak even vergeten. Kennelijk stralen we wel vertrouwen uit, want de meestal bieden mensen zichzelf dan direct aan als proefpersoon. Opvallend genoeg vooral de mannen.

Dat we nog niet helemaal op de praktijk zijn toegespits bleek maar weer toen er een rat tegen de voet van Tessa aanliep en daar twee rode strepen achterliet. Paniek...... rabiës, wel in de bloedbaan, niet in de bloedbaan, wel naar het ziekenhuis, niet naar het ziekenhuis enz. enz. Uiteindelijk na een kort consult met het thuisfront waren we gerustgesteld en konden we weer rustig slapen. Toch fijn als je voor dit soort dingen nog even naar huis kunt bellen.



Dat we veel geleerd hebben over 'hoe te backpacken' bleek maar weer op verschillende momenten. Even en paar voorbeelden:

- De eerste keer dat we in Bangkok waren hebben we een poging gedaan over te steken bij een druk kruispunt. Nadat we één baan over waren en alweer een kwartier hadden gewacht tot de volgende baan vrijkwam, besloten we dat terug gaan en een stoplicht opzoeken de beste optie was. Na onze spoedcursus ‘steady and slowly’ in Hanoi waren we de tweede keer in Bangkok in staat om op hetzelfde punt binnen 3 minuten aan de overkant te komen. Toch een flinke verbetering van de tijd.
-Toen we de eerste dagen in Bangkok een taxi wilde nemen probeerde we vooraf een prijs af te spreken en niet op de meter te rijden want dat zou een scam zijn. Toen we een paar dagen later een lieve taxi driver hadden gevonden die bleef aandringen op de meter te rijden maar ook wel wilde instemmen met een vast bedrag kwamen we tot nieuwe inzichten. Om ons een lesje te leren liet de beste man zijn meter gewoon lopen tot we bij de afgesproken plek aankwamen. En natuurlijk zoals hij al had aangekondigd waren we een dief van onze portemonnee geweest, toch zeker 25% meer betaald dan nodig was geweest, 50 cent dus.

-Onderhandelen hebben we redelijk onder de knie weten te krijgen. Pas in Vietnam kwamen we er achter dat niet alleen op markten afgedongen kon worden, maar ook op spa’s, alcohol, hostels en vliegtickets als je maar enigszins je best doet. Daarnaast leerde we dat een ‘best price’ bij de eerste marktkraam meestal nog flink boven de ‘best price’ van het kraampje drie meter verderop zat. Dat heeft nog tot flinke frustraties geleid (vooral bij Dorien). Toch bleven we de vreemde neiging houden om bij elke kraam opnieuw te vragen hoe duur het gene was wat we net al hadden gekocht, toch een soort van zelfkastijding.
- Het inpakken van de spullen is ook echt tien keer sneller geworden in de loop van de tijd. Waar we eerst nog letterlijk twee uur deden over opstaan en klaar maken voor vertrek is dat uiteindelijk tot een uur teruggebracht. Als spullen niet ingepakt hoefde te worden konden we zelfs in 10 minuten op de stoep staan. Dat bleek maar weer in Mui Ne toen we door de wekker heen waren geslapen en onze hostel vrouw ons wakker kwam maken omdat de jeep voor de zonsopgang klaar stond.

Natuurlijk kwamen we ook met bepaalde verwachtingen aan die uiteindelijk bijgesteld moesten worden.

- Om te beginnen waren we bang om elke ochtend rijst te moeten eten. Het voordeel van massa toerisme bleek te zijn dat er ook westers ontbijt te krijgen was. We hebben dus genoten van fruit met yoghurt en muesli, pancakes en baguettes met ei of jam en boter. Slechts één enkele keer waren we genoodzaakt om de dag te beginnen met noedels. Andoung Tuek is dan ook niet echt een toeristische metropool.
- Verder vielen de WC's eigenlijk ook heel erg mee. Afgezien van een paar gaten in de grond waren de meest plaatsen uitgerust met een prima zit-WC’s, wat in sommige omstandigheden wel heel goed uitkwam.
- Tegen onze omgeving thuis hadden we gezegd dat we mogelijk ééns in de week iets van ons konden laten horen omdat we waarschijnlijk geen internet of bereik zouden hebben in dat verre Oosten. Tegen onze verwachtingen in was er echter op bijna elke plek wel wifi te krijgen. Alleen het hemelse eiland Kho Rong deed tijdelijk niet aan wifi, wat eigenlijk ook wel even een verademing was.
- Eigenlijk is er niets echt tegengevallen. Nouja, het weer misschien. Hoewel we het merendeel van de tijd hebben mogen genieten van een zonovergote lucht, zijn we nou niet echt poepie bruin geworden. We hebben heus wel ons best gedaan door lekker op het strand in de zon te liggen en pas naar buiten te gaan op het heetst van de dag omdat we eerst wilden uitslapen. Grote teleurstelling om op het vliegveld aan te komen en te merken dat sommigen leden van het ontvangstcomité nog steeds bruiner waren dan wij. Wil je ons dus echt een plezier doen als je ons tegenkomt in Nederland. Zeg even dat we er zo mooi bruin uitzien, je maakt onze dag weer helemaal goed.

Soms denk je iets geleerd te hebben maar wordt je even later weer ruw uit de droom geholpen. Zo genoten we in Vietnam van prima bussen die schoon waren, redelijk ruim waren en op tijd reden. Dat maakte het extra zwaar om in Cambodja aan te komen en te merken dat eigenlijk elke bus vertraging had, overal krukjes in het gangpad werden gezet omdat het overvol was en dat eigenlijk elke rit een paar uur langer duurde dan verwacht. Wij maar denken dat we gevorderde reizigers waren en dus best een overstap in een andere plaats konden inplannen. Dat resulteerde in een boot naar Kho Rong die we toch maar de volgende dag moesten nemen, een ongeplande overnachting in Andoung Tuek en een extra nachtje in Phnom Penh op weg naar Siem Reap.

Ook waren we de laatste dagen zielsgelukkig dat we de hele reis geen last hadden gehad van bedbugs (die verveldende beesten die jeuken als een gek en eenmaal thuis een plaag veroorzaken). Natuurlijk was dat te vroeg gejuigd. De tweede dag in ons laatste hostel zat ons pechvogeltje Dorien die al mank liep door een pijnlijke knie onder de rode jeukende vlekken die konden worden herleid naar de zwarte beestjes op haar bed. Alle kleren dus nogmaals wassen, tassen laten stomen en bij thuiskomst alles in een vuilniszak en daarna direct de was in. Eigenlijk schreven de voorschriften voor dat je niemand mag knuffelen voordat je bent omgekleed en gedoucht, maar dat hebben we maar even genegeerd op schiphol.

Dus in het kort de reis samenvattend. Het was geweldig, prachtig en ongelofelijk. We hebben genoten van de natuur, cultuur, geschiedenis en van elkaar. Het was een goede leerschool voor volgende reizen die zeker gaan komen, of dat nou met elkaar zal zijn of met anderen.
We danken iedereen die onze blog heeft gelezen en we hopen dat jullie het even leuk vonden als wij.